Αιτίες διάβρωσης σχάρας από ανοξείδωτο χάλυβα

Αιτίες διάβρωσης σχάρας από ανοξείδωτο χάλυβα

1 Ακατάλληλη αποθήκευση, μεταφορά και ανύψωση
Κατά την αποθήκευση, τη μεταφορά και την ανύψωση, η σχάρα από ανοξείδωτο χάλυβα θα διαβρωθεί όταν συναντήσει γρατσουνιές από σκληρά αντικείμενα, επαφή με ανόμοιους χάλυβες, σκόνη, λάδι, σκουριά και άλλες ρύπους. Η ανάμειξη ανοξείδωτου χάλυβα με άλλα υλικά και τα ακατάλληλα εργαλεία για την αποθήκευση μπορούν εύκολα να μολύνουν την επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα και να προκαλέσουν χημική διάβρωση. Η ακατάλληλη χρήση εργαλείων και εξαρτημάτων μεταφοράς μπορεί να προκαλέσει χτυπήματα και γρατσουνιές στην επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα, καταστρέφοντας έτσι την επιφανειακή μεμβράνη χρωμίου του ανοξείδωτου χάλυβα και σχηματίζοντας ηλεκτροχημική διάβρωση. Η ακατάλληλη χρήση ανυψωτικών μηχανημάτων και τσοκ και η ακατάλληλη λειτουργία της διαδικασίας μπορούν επίσης να προκαλέσουν καταστροφή της επιφανειακής μεμβράνης χρωμίου του ανοξείδωτου χάλυβα, προκαλώντας ηλεκτροχημική διάβρωση.
2 Εκφόρτωση και διαμόρφωση πρώτης ύλης
Τα υλικά από έλαση χαλύβδινων πλακών πρέπει να υποβάλλονται σε επεξεργασία σε επίπεδο χάλυβα για χρήση μέσω ανοίγματος και κοπής. Στην παραπάνω επεξεργασία, η πλούσια σε χρώμιο μεμβράνη παθητικοποίησης οξειδίου στην επιφάνεια του πλέγματος ανοξείδωτου χάλυβα καταστρέφεται λόγω κοπής, σύσφιξης, θέρμανσης, εξώθησης καλουπιού, σκλήρυνσης με ψυχρή κατεργασία κ.λπ., προκαλώντας ηλεκτροχημική διάβρωση. Υπό κανονικές συνθήκες, η εκτεθειμένη επιφάνεια του χαλύβδινου υποστρώματος μετά την καταστροφή της μεμβράνης παθητικοποίησης θα αντιδράσει με την ατμόσφαιρα για να αυτοεπισκευαστεί, να ανασχηματίσει την πλούσια σε χρώμιο μεμβράνη παθητικοποίησης οξειδίου και να συνεχίσει να προστατεύει το υπόστρωμα. Ωστόσο, εάν η επιφάνεια του ανοξείδωτου χάλυβα δεν είναι καθαρή, θα επιταχυνθεί η διάβρωση του ανοξείδωτου χάλυβα. Η κοπή και η θέρμανση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας κοπής και η σύσφιξη, η θέρμανση, η εξώθηση καλουπιού, η σκλήρυνση με ψυχρή κατεργασία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διαμόρφωσης θα οδηγήσουν σε ανομοιόμορφες αλλαγές στη δομή και θα προκαλέσουν ηλεκτροχημική διάβρωση.
3 Εισαγωγή θερμότητας
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας κατασκευής σχάρας από ανοξείδωτο χάλυβα, όταν η θερμοκρασία φτάσει τους 500~800℃, το καρβίδιο του χρωμίου στον ανοξείδωτο χάλυβα θα καθιζάνει κατά μήκος των ορίων των κόκκων και θα εμφανιστεί διακρυσταλλική διάβρωση κοντά στα όρια των κόκκων λόγω της μείωσης της περιεκτικότητας σε χρώμιο. Η θερμική αγωγιμότητα του ωστενιτικού ανοξείδωτου χάλυβα είναι περίπου το 1/3 αυτής του ανθρακούχου χάλυβα. Η θερμότητα που παράγεται κατά τη συγκόλληση δεν μπορεί να διασκορπιστεί γρήγορα και συσσωρεύεται μεγάλη ποσότητα θερμότητας στην περιοχή συγκόλλησης για να αυξηθεί η θερμοκρασία, με αποτέλεσμα τη διακρυσταλλική διάβρωση της συγκόλλησης από ανοξείδωτο χάλυβα και των γύρω περιοχών. Επιπλέον, το επιφανειακό στρώμα οξειδίου καταστρέφεται, γεγονός που είναι εύκολο να προκαλέσει ηλεκτροχημική διάβρωση. Επομένως, η περιοχή συγκόλλησης είναι επιρρεπής σε διάβρωση. Μετά την ολοκλήρωση της λειτουργίας συγκόλλησης, είναι συνήθως απαραίτητο να γυαλίζεται η εμφάνιση της συγκόλλησης για να αφαιρεθεί η μαύρη τέφρα, τα πιτσιλίσματα, η σκωρία συγκόλλησης και άλλα μέσα που είναι επιρρεπή σε διάβρωση, και πραγματοποιείται επεξεργασία αποξείδωσης και παθητικοποίησης στην εκτεθειμένη συγκόλληση τόξου.
4. Ακατάλληλη επιλογή εργαλείων και εκτέλεσης διαδικασιών κατά την παραγωγή
Κατά την πραγματική διαδικασία λειτουργίας, η ακατάλληλη επιλογή ορισμένων εργαλείων και η ακατάλληλη εκτέλεση της διαδικασίας μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε διάβρωση. Για παράδειγμα, η ατελής αφαίρεση της παθητικοποίησης κατά την παθητικοποίηση της συγκόλλησης μπορεί να οδηγήσει σε χημική διάβρωση. Επιλέγονται λανθασμένα εργαλεία κατά τον καθαρισμό της σκωρίας και των πιτσιλιών μετά τη συγκόλληση, με αποτέλεσμα τον ατελή καθαρισμό ή τη ζημιά στο αρχικό υλικό. Η ακατάλληλη λείανση του χρώματος οξείδωσης καταστρέφει το επιφανειακό στρώμα οξειδίου ή την πρόσφυση ουσιών που είναι επιρρεπείς στη σκουριά, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε ηλεκτροχημική διάβρωση.