گالوانیزه گرم یکی از روشهای مهم ضد خوردگی است که معمولاً برای عملیات سطحی گریتینگ فولادی استفاده میشود. در یک محیط خورنده، ضخامت لایه گالوانیزه گریتینگ فولادی تأثیر مستقیمی بر مقاومت در برابر خوردگی دارد. در شرایط استحکام اتصال یکسان، ضخامت پوشش (میزان چسبندگی) متفاوت است و دوره مقاومت در برابر خوردگی نیز متفاوت است. روی به عنوان یک ماده محافظ برای پایه گریتینگ فولادی عملکرد بسیار عالی دارد. پتانسیل الکترود روی کمتر از آهن است. در حضور الکترولیت، روی به آند تبدیل میشود و الکترون از دست میدهد و ترجیحاً خورده میشود، در حالی که پایه گریتینگ فولادی به کاتد تبدیل میشود. این ماده توسط محافظت الکتروشیمیایی لایه گالوانیزه از خوردگی محافظت میشود. بدیهی است که هرچه پوشش نازکتر باشد، دوره مقاومت در برابر خوردگی کوتاهتر است و با افزایش ضخامت پوشش، دوره مقاومت در برابر خوردگی افزایش مییابد. با این حال، اگر ضخامت پوشش خیلی ضخیم باشد، استحکام اتصال بین پوشش و زیرلایه فلزی به شدت کاهش مییابد که باعث کاهش دوره مقاومت در برابر خوردگی میشود و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست. بنابراین، یک مقدار بهینه برای ضخامت پوشش وجود دارد و ضخامت بیش از حد خوب نیست. پس از تجزیه و تحلیل، برای قطعات آبکاری شده با گریتینگ فولادی گالوانیزه گرم با مشخصات مختلف، ضخامت پوشش بهینه برای دستیابی به طولانیترین دوره مقاومت در برابر خوردگی مناسبترین است.



راههای بهبود ضخامت پوشش
۱. بهترین دمای گالوانیزه را انتخاب کنید
چگونگی کنترل دمای گالوانیزه گریتینگ فولادی برای اطمینان و بهبود کیفیت پوشش بسیار مهم است. پس از سالها تجربه تولید، ما معتقدیم که کنترل دمای گالوانیزه گرم در محدوده ۴۷۰ تا ۴۸۰ درجه سانتیگراد ایدهآل است. وقتی ضخامت قطعه آبکاری شده 5 میلیمتر باشد، ضخامت پوشش 90 تا 95 میکرومتر است (دمای محیط 21 تا 25 میکرومتر است). در این زمان، توری فولادی گالوانیزه گرم با روش سولفات مس آزمایش میشود. نتایج نشان میدهد که: پوشش بیش از 7 بار بدون قرار گرفتن در معرض ماتریس آهن غوطهور میشود؛ فولاد تخت گالوانیزه بیش از 1 بار بدون ریزش پوشش (90 درجه) خم میشود. وقتی دمای غوطهوری روی 455 تا 460 درجه سانتیگراد باشد، ضخامت پوشش از مقدار بهینه فراتر رفته است. در این زمان، اگرچه نتایج آزمایش یکنواختی پوشش خوب است (معمولاً بیش از 8 بار بدون قرار گرفتن در معرض ماتریس غوطهور میشود)، به دلیل افزایش ویسکوزیته مایع روی، پدیده افتادگی واضحتر است، آزمایش خمش تضمین نمیشود و حتی نقصهایی مانند لایه لایه شدن رخ میدهد. وقتی دمای غوطهوری روی 510 تا 520 درجه سانتیگراد باشد، ضخامت پوشش کمتر از مقدار بهینه است (معمولاً کمتر از 60 میکرومتر). حداکثر تعداد اندازهگیریهای یکنواختی 4 غوطهوری است. برای افشای ماتریس، و مقاومت در برابر خوردگی تضمین نشده است.
۲. سرعت بلند کردن قطعات آبکاری شده را کنترل کنید. سرعت بلند کردن قطعات آبکاری شده با توری فولادی از مایع روی تأثیر مهمی بر ضخامت پوشش دارد. وقتی سرعت بلند کردن زیاد باشد، لایه گالوانیزه ضخیم میشود. اگر سرعت بلند کردن کم باشد، پوشش نازک خواهد بود. بنابراین، سرعت بلند کردن باید مناسب باشد. اگر خیلی کم باشد، لایه آلیاژ آهن-روی و لایه روی خالص در طول فرآیند بلند کردن قطعات آبکاری شده با توری فولادی پخش میشوند، به طوری که لایه روی خالص تقریباً به طور کامل به یک لایه آلیاژی تبدیل میشود و یک فیلم خاکستری رنگ تشکیل میشود که عملکرد خمشی پوشش را کاهش میدهد. علاوه بر این، علاوه بر اینکه به سرعت بلند کردن مربوط میشود، با زاویه بلند کردن نیز ارتباط نزدیکی دارد.
۳. زمان غوطهوری روی را به شدت کنترل کنید
کاملاً مشخص است که ضخامت پوشش توری فولادی مستقیماً با زمان غوطهوری روی مرتبط است. زمان غوطهوری روی عمدتاً شامل زمان لازم برای حذف کمک آبکاری از سطح قطعات آبکاری شده و زمان لازم برای گرم کردن قطعات آبکاری شده تا دمای مایع روی و حذف خاکستر روی از سطح مایع پس از غوطهوری روی است. در شرایط عادی، زمان غوطهوری روی قطعات آبکاری شده به مجموع زمانی که واکنش بین قطعات آبکاری شده و مایع روی خاتمه مییابد و خاکستر روی از سطح مایع حذف میشود، کنترل میشود. اگر زمان خیلی کوتاه باشد، کیفیت قطعات آبکاری شده توری فولادی را نمیتوان تضمین کرد. اگر زمان خیلی طولانی باشد، ضخامت و شکنندگی پوشش افزایش مییابد و مقاومت در برابر خوردگی پوشش کاهش مییابد که این امر بر عمر مفید قطعات آبکاری شده توری فولادی تأثیر میگذارد.
زمان ارسال: 20 ژوئن 2024