فناوری کلیدی فرآیند جوشکاری توری فولادی:
۱. در هر نقطه تقاطع بین فولاد تخت بار و میلگرد عرضی، باید با جوشکاری، پرچ یا قفل فشاری ثابت شود.
۲. برای جوشکاری توری‌های فولادی، جوشکاری مقاومتی فشاری ترجیح داده می‌شود و همچنین می‌توان از جوشکاری قوسی نیز استفاده کرد.
۳. برای قفل کردن فشاری توری فولادی، می‌توان از یک پرس برای فشار دادن میله عرضی به داخل فولاد تخت تحمل بار و ثابت کردن آن استفاده کرد.
۴. توری‌های فولادی باید با توجه به نیاز کاربر به شکل‌هایی با اندازه‌های مختلف پردازش شوند.
۵. فاصله بین فولاد تخت باربر و فاصله بین میلگردها می‌تواند توسط طرفین عرضه و تقاضا بر اساس الزامات طراحی تعیین شود. برای سکوهای صنعتی، توصیه می‌شود فاصله بین میلگردهای تخت باربر نباید بیشتر از ۴۰ میلی‌متر و فاصله بین میلگردهای عرضی نباید بیشتر از ۱۶۵ میلی‌متر باشد.
در انتهای فولاد تخت باربر، برای لبه سازی باید از فولاد تخت با استاندارد مشابه فولاد تخت باربر استفاده شود. در کاربردهای خاص، می‌توان از فولاد مقطع استفاده کرد یا لبه‌ها را مستقیماً با صفحات لبه پیچید، اما سطح مقطع صفحات لبه نباید کمتر از سطح مقطع فولاد تخت باربر باشد.
برای لبه‌زنی، باید از جوشکاری گوشه‌ای یک‌طرفه با ارتفاع جوشکاری حداقل از ضخامت فولاد تخت باربر استفاده شود و طول جوش نباید کمتر از ۴ برابر ضخامت فولاد تخت باربر باشد. هنگامی که صفحه لبه بار را تحمل نمی‌کند، می‌توان چهار فولاد تخت باربر را در فواصل زمانی مختلف جوش داد، اما فاصله نباید از ۱۸۰ میلی‌متر بیشتر شود. هنگامی که صفحه لبه تحت بار است، جوشکاری فاصله‌ای مجاز نیست و جوشکاری کامل ضروری است. صفحات انتهایی کف پله‌ها باید از یک طرف به طور کامل جوش داده شوند. صفحه لبه در همان جهت فولاد تخت باربر باید به هر میلگرد عرضی جوش داده شود. بریدگی‌ها و دهانه‌های موجود در شبکه‌های فولادی مساوی یا بزرگتر از ۱۸۰ میلی‌متر باید لبه‌دار شوند. اگر کف پله‌ها دارای محافظ لبه جلویی باشند، باید از کل کف پله عبور کنند.
فولاد تخت تحمل بار در گریتینگ فولادی می‌تواند از جنس فولاد تخت، فولاد تخت I شکل یا فولاد نوار برشی طولی باشد.
زمان ارسال: ۱۵ آوریل ۲۰۲۴